AY KARANLIK __Ahmed Arif__

Maviye
Maviye çalar gözlerin
Yangın mavisine
Rüzgarda asi.
Körsem
Senden gayrısına yoksam
Bozuksam
Can benim, düş benim
Ellere nesi?
Hadi gel
Ay karanlık...

İtten aç
Yılandan çıplak
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel
Ay karanlık...

Dört yanım puşt zulası
Dost yüzlü
Dost gülücüklü
Cigaramdan yanar.
Alnım öperler
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş
Etme gel
Ay karanlık...

Şu yalan dünyanın sonu hiç imiş, Akşam gelip konan, sabah göç imiş... | Pir Sultan Abdal|

Sana bir işin başarılamayacağını söyleyecek binlerce insan var.

"Sana bir işin başarılamayacağını söyleyecek binlerce insan var. Felaket tellallığı yapacak binlerce insan var. Seni yutmayı bekleyen tehlikeleri, sana birer birer gösterecek binlerce insan var. Ama sen yüzündeki gülümsemeyle ceketini çıkar ve yola koyul. Başarılamayacak şeyle uğraşırken şarkılar söyle ve başar." 

Edgar A. Guest

Ben sadece kendimim… & Osho

Bir sabah adamın biri beni görmeye geldi. Ve “Sen ermişsin,” dedi.

“Haklısın,” dedim.
O orada otururken, bana karşı olan bir adam geldi ve o da; “Sen şeytan gibisin,” dedi. “Haklısın,” dedim.
İlk adam biraz endişelendi. Ve araya girdi: “Nasıl yani? Bana haklısın dedin.
Bu adama da haklısın diyorsun. …İkimiz birden… haklı olamayız.” Konuşmaya başladım.
“Sadece ikiniz değil, milyonlarca insan benim hakkımda haklı olabilir. Çünkü benim hakkımda söyledikleri her şeyle, aslında kendilerini anlatıyorlar. Beni nasıl bilebilirler? Bu imkansız. Onlar daha kendilerini tanımamış. Söyledikleri her şey kendi yorumları.”
Bunun üzerine adam sordu: “O zaman sen kimsin? Eğer benim yorumum, senin ermiş olduğun ise, onun yorumu senin şeytan olduğun ise, sen kimsin?”

“Ben sadece kendimim. Kendim hakkında bir yorumum yok. Buna bir ihtiyaç duymuyorum. Sadece kendim olduğum için, bu ne anlama gelirse gelsin çok mutluyum. Kendim olmak bana yetiyor.”

Osho

“Güven tek kullanımlıktır!…” |Üstün Dökmen|

Bahaneler sadece kişiyi körleştirir. Azim ise yaşatır.

Bir güzellik yap kendine. & ~Paul Auster~

Bir güzellik yap kendine.
Sadece sahip olduklarını düşün, mutlu ol onlarla.
Bırak sahip olamadıkların üzülsün senin olmadıklarına..

Bir güzellik yap kendine.
Keşkeleri hiç düşünme.
Bırak keşkeler üzülsün senin seçimlerine..

Bir güzellik yap kendine.
Sevdiklerinin sevgisini büyüt içinde.
Bırak sevmediklerin üzülsün kalbinde yerleri yok diye..

Bir güzellik yap kendine.
Kimseleri sevmediğin kadar, kendini sev sadece.
Bırak seni sevmeyenler üzülsün;
Yüreklerine sığamayacak kadar büyüksün diye..

”Şefkat öyle bir dildir ki, sağır da işitebilir, kör de okuyabilir.” Mark Twain

Richard Bach - Martı

‎''Yaşam, bağrında taşıdığı olanaklardan ötürü ne büyük bir anlam yüklüydü! Balıkçı teknelerini bezginlikle izlemenin ötesinde çok şey vaat ediyordu artık. Yaşamın da bir amacı olmalıydı. Kendimizi bilgisizlikten arındırabilir; akıl, bilgi ve yücelik içinde özümüzü yeniden kazanabiliriz. Özgür olabiliriz. Uçmayı öğrenebiliriz.''

Dostlar Irmak Gibidir & CAN YUCEL

Dostlar ırmak gibidir.
Kiminin suyu az kiminin çok..
Kiminde elleriniz ıslanır yalnızca
Kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya.


İnsanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı
Bulanık bir göl gibi...
Ne kadar uğraşsanız görünmez dibi.
Uzaktan görünüşü çekici aldatıcı
İçine daldığınızda ne kadar yanıltıcı...
Ne zaman ne geleceğini bilemezsiniz;
Sokulmaktan korkarsınız güvenemezsiniz!



İnsanlar vardır; derin bir okyanus...
İlk anda ürkütür korkutur sizi.
Derinliklerinde saklıdır gizi
Daldıkça anlarsınız daldıkça tanırsınız;
Yanında kendinizi içi boş sanırsınız.


İnsanlar vardır coşkun bir akarsu...
Yaklaşmaya gelmez alır sürükler.
Tutunacak yer göstermez beyaz köpükler!
Ne zaman nerede bırakacağı belli olmaz.
Bu tip insanla bir ömür dolmaz.


İnsanlar vardır; sakin akan bir dere...
İnsanı rahatlatır huzur verir gönüllere.
Yanında olmak başlı başına bir mutluluk.
Sesinde görüntüsünde tatlı bir durgunluk.



İnsanlar vardır; çeşit çeşit tip tip.
Her biri başka bir karaktere sahip.
Görmeli incelemeli doğruyu bulmalı.
Her şeyden önemlisi insan insan olmalı...


İnsanlar vardır; berrak pırıl pırıl bir deniz.
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz her şey meydanda.
Korkmadan dalarsınız sizi sarar bir anda.
İçi dışı birdir çekinme ondan.
Her sözü içtendir her davranışı candan...

CAN YUCEL

Gerçek ve yararlı düşünceler ölmez...

‎''Yararlı olmak ve bir başkasına yanıldığını göstermek istediğimizde, o kişinin söz konusu şeyi hangi açıdan ele aldığını gözlemlememiz gerekir, çünkü genelde bu şey o açıdan bakıldığında doğrudur. Bu gerçeği kabul etmeli, ancak bunun hangi açıdan yanlış olduğunu görmesini sağlamalıyız. Karşımızdaki bundan mutluluk duyacak, çünkü yanılmamış olduğunu, tek eksikliğinin bütün açılardan görememek olduğunu anlayacaktır. Çünkü her şeyi görmemesinden ve ele aldığı açıda doğal olarak yanılabilmesinden kaynaklanır.''


Blaise Pascal - Düşünceler -

Evrensel bir nimet olan sessizlikten zevk alabilenler, dünyanın en mutlu kişileridir. Charlie Chaplin

“Çocukken; herşeyin sahibi olmak için büyümek isterdik. Büyüdük; şimdi herşeyden uzak olmak için hep çocuk kalmak istiyoruz..“ |Paulo Coelho|

Hal ehli olmayan bilir mi halden... & Âşık Hüdaî

Faydası olmayan bahardan yazdan

Yüce dağ başının kışı makbuldür

Cahilin ettiği sohbetten sözden

Ariflerin hayal düşü makbuldür

Lokma yeme muhannetin elinden 

Kurtulaman sonra acı dilinden

Namertlerin kaymagından balından

Merdin kuru yavan aşı makbuldür

Hüdayim konuşur bir ince dilden

Hal ehli olayan bilirmi halden

Görgüsüz duygusuz bilgisiz kuldan

Ölülerin mezar taşı makbuldür.

| Ataol Behramoğlu |

Dostları özlemle kucaklamayı unutma.
Çocuk sevmeyi çiçek koklamayı unutma.
En zorlu anındayken bile kavganın,
Gökyüzüne bakmayı unutma.

Siz kendi elinizle teslim etmedikçe, kimse kendinize olan saygınızı elinizden alamaz. & Mahatma Gandhi

İnsanları yalan söylediklerinde dinlemeyi severim... Çünkü olmak istedikleri ama olmadıkları insanları anlatırlar.... ____Tolstoy____

Sen & Nazım Hikmet RAN

sen esirliğim ve hürriyetimsin,  

çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin,  

sen memleketimsin.  

Sen ela gözlerinde yeşil hareler,  

sen büyük, güzel ve muzaffer  

ve ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin...

Minnet Eylemem & Nesimi

Har içinde biten gonca güle minnet eylemem
Arabi farisi bilmem dile minnet eylemem
Sırat-i müstakim üzre gözetirim rahimi
İblisin talim ettiği yola minnet eylemem

Bir acayip derde düştüm herkes gider kârına
Bugün buldum bugün yerim hak kerimdir yarına
Zerrece tamahım yoktur şu dünyanın varına
Rızkımı veren hüdadır kula minnet eylemem

Oy nesimi can nesimi ol gani mihman iken
Yarın şefaatlarım ahmed-i muhtar iken
Cümlenin rızkını veren ol gani settar iken
Yeryüzünün halifesi hünkara minnet eylemem

Çünkü nihai olarak sadece içindeki öz seninle birlikte kalır. & OSHO

Geçmiş sana anılar, deneyimler, beklentilerden oluşan rüşvetler verir. Bütün bunlar bir araya gelince seni akıllı yapar, ama net olamazsın. Seni kurnaz yapar, ama zeki olamazsın. Bu dünyada başarılı olmanı sağlayabilir, ama varlığının derinliklerinde başarısız olursun. Ve en sonunda yüzleşeceğin başarısızlık karşısında, bu dünyanın bütün başarıları hiçbir şey ifade etmez. Çünkü nihai olarak sadece içindeki öz seninle birlikte kalır. Diğer her şey kaybolur: Başarıların, gücün, adın, şöhretin, hepsi birer gölge gibi kaybolur. Sonunda seninle kalan tek şey başlangıçta getirdiğindir. Bu dünyadan, sadece getirmiş olduğun şeyi götürebilirsin.

Marc Levy - Keşke Gerçek Olsa

'Her sabah uyandığımızda, günlük seksen altı bin dört yüz saniyelik kredi açılıyor bize; akşam yatağa yattığımızda yarına hiç bir şey kalmıyor, gün içinde yaşanmayan kaçmış, dün bitmiş oluyor. Her sabah bu büyü yeniden başlıyor, hesabımıza yeniden yaşamın seksen altı bin dört yüz saniyesi yatırılıyor ve şu değişmez kuralla oynuyoruz: banka, önceden uyarmadan, istediği zaman hesabımızı kapatabilir: yaşam her an bitebilir. Öyleyse, günlük seksen altı bin dört yüz saniyemizi ne yapıyoruz? yaşamın saniyeleri, dolarlardan çok daha önemli değil mi? 

Paulo Coelho - Elif

Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir; ama tren hep ileri gider. Hayat bir trendir, tren istasyonu değil. 

Kendini İzlemek... Özgür BACAKSIZ

''Hiçbir şey insanın kendini izlemesi kadar endişe verici olamaz, kendimi izlerken ürktüğüm o izlenimi hiçbir gözleme değişmem. Alelacele gidişlerin kokusu, toplumdaki yerim, acılarım, duygularım.. İnsanın kendisini izlemesi acı bir seyahat. Bildiğimden daha kötüyüm, ''sen bu değilsin'' diyesim gelir. Maskeler, yalan söylemler, hayatlar. Hepsi çok farklı. Göze çarpmamak isterdim, kimseye gözükmemek isterdim. Kendi izlenimde kendime çarpıyorum artık. 

Ve bu yüzden bilmek her zaman en iyisi değildir ve sorduğunuz hiçbir soru masum değildir. ''

Yaşamak güzel şey doğrusu & Melih Cevdet ANDAY

Yaşamak güzel şey doğrusu
Üstelik hava da güzelse
Hele gücün kuvvetin yerindeyse
Elin ekmek tutmuşsa bir de
Hele tertemizse gönlün
Hele kar gibiyse alnın
Yani kendinden korkmuyorsan
Kimseden korkmuyorsan dünyada
Dostuna güveniyorsan
İyi günler bekliyorsan hele
İyi günlere inanıyorsan
Üstelik hava da güzelse
Yaşamak güzel şey
Çok güzel şey doğrusu.

Ruhsuz Sesler

            Sevgi, saygı, hoşgörü ve samimiyete dayalı iletişim en sağlıklı iletişim şeklidir. En büyük toplumsal problemimiz ise iletişimsizliktir. Sadece konuşmak iletişim kurmak demek değildir. Bazen konuşmadan da iletişim kurulabilir. İletişim sadece konuşmak demek olsaydı, lal olan insanların iletişimsiz olduğunu kabul etmemiz gerekirdi.  En büyük iletişim aracı konuşarak yapılan iletişimdir eğer bu iletişim yönteminin içinde, sevgi, saygı, hoşgörü ve samimiyet yoksa bu konuşmanın iletişim olduğunu söylemek olanaksızdır... Bu sadece ruhsuz sesler topluluğudur.

            Çok üzülerek söylüyorum ki, toplumumuzdaki konuşularak yapılan iletişimlerin %90’ı ruhsuzdur. Ruhu olmayan, sadece çıkar ilişkilerine dayanan iletişimler de doyumsuzdur. İnsanı duygusal anlamda tatmin etmez. İnsanoğlu, sevgiye yemek içmek kadar ihtiyaç göstermektedir ancak yine de önemsenmeyen, görmezden gelinen bir durumdur sevgi ihtiyacı. Çoğu zaman dile bile getirilmez, aşağılanma, güçsüzlük olarak algılandığı için önemsenmez, ihtiyacım yok görüntüsü verilerek gizlenir ruhun bir köşesine. Hâlbuki sevgi olmayan yerde hiçbir şeyin anlamı yoktur...          

Sevgi...

Asla kaybetmekten korkarak, sırf inanmak istediğin için karsındaki insanin sevgi sözcüklerine inanma.

Sevgi insanin kalbindedir, gözlerindedir, davranışlarındadır, ses tonundadır, sana verdiği önemde ve değerdedir, senin için yaptığı fedakârlıklardadır. 

İnsanlar çok kısa zamanda sevgi sözcüklerini umarsızca dağıtmaya başlarlar.

Bunları dinle ama gerçek sevgiyi karsındakinin davranışlarına bakarak bul.

İnanmak istediğin için değil gerçek olduğu için karsındaki insanin sözlerine inan...

Çocuğuna küçük şeylerden zevk almasını öğreten, Ona büyük bir servet bırakmış olur...! Etienne Gilson

Nazım Hikmet Ran

En güzel deniz:
Henüz gidilmemiş olanıdır.
En güzel çocuk:
Henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
Henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:
Henüz söylememiş olduğum sözdür...

Konfüçyus & Sağlam Karakterli İnsanın Dokuz Özelliği Vardır;

Baktıklarında berrak görürler.

Dinlediklerinde iyi duyarlar.

Görünüşleri sıcaktır.

Davranışları saygı yüklüdür.

Konuşmaları doğrudur.

İşlerini ciddi yaparlar.

Kuşku duyduklarında doğru soru sormasını bilirler.

Öfkelendiklerinde nedenini düşünürler.

Kazandıklarında adaleti düşünürler.

~Tolstoy~

Şu gerçeği unutmayın; Tek önemli vakit vardır, içinde bulunduğunuz an. O an en önemli vakittir, çünkü sadece o zaman elimizden bir şey gelebilir. En önemli kişi, kiminle beraberseniz odur. Zira, hiç kimse bir başkasıyla ,bir daha görüşüp görüşmeyeceğini bilemez. Ve en önemli iş iyilik yapmaktır, Çünkü insanın bu dünyaya gönderilme sebebi budur.

Gençlik Güzel Şey & Hermann Hesse

Tek başıma ilerlerken aklıma geldi, bugüne kadar gerçekte bütün yolları böyle yalnız yürümüştüm; gezintilere tek başıma çıktığım gibi, yaşamımın bütün adımlarını tek başıma atmıştım. Dostlar, akrabalar, iyi konuşup görüştüğüm tanıdıklar, sevgililer hep benimle beraber olmuş, ama asla beni bütünüyle sarıp sarmalayamamış, hiçbir zaman içimdeki boşluğu dolduramamışlar, izlediğim yollardan ayırarak başka yollara çekip alamamışlardı.

OSHO

‎''Bu koca dünyada ne elde edebilirsin? Yanında ne götürebilirsin? Adını mı, itibarını mı, saygınlığını mı? Paranı, gücünü mü; neyi? Diplomanı mı? Hiçbir şey götüremezsin. Her şeyi burada bırakmak zorundasın. İşte o anda, sahip olduğun her şeyin aslında senin olmadığını anlarsın: Sahip olma fikri temelden yanlıştı. Ve sahip olduğun o şeyler yüzünden de çürümüş durumdasın. O sahipliği arttırmak için; daha fazla para, daha fazla güç, kendinin dahi doğru olduğunu söyleyemeyeceğin şeyleri yaptın. Yalan söylüyordun, dürüst değildin. Yüzlerce farklı role büründün. Bir an için bile ne kendine, ne de başkalarına dürüst olmadın. Sahte, gerçek dışı ve rol yapan biri olmak zorunda kaldın; çünkü bu dünyada başarılı olmana yardımcı olacak şeyler bunlardı... ''

Neyzen Tevfik & Felek

Yamansın her zaman aldattın beni, 

Kâh düşürdün kâhi kaldırdın felek! 

Mecnun'sun diyerek Leylâ peşinden, 

Issız vâdilere saldırdın felek! 

Rehbersin dedin ben ise kördüm, 

Elimle başıma çok çorap ördüm. 

Kendimi bıraktım âlemi gördüm, 

Hesapsız günahlar aldırdın felek! 

Şifadır dedin zehir tatdırdın, 

Gençliğin okunu boşa attırdın, 

Körlerin yurdunda ayna sattırdın, 

Çıkmaz sokaklara daldırdın felek! 

Barışmadı gönlüm merd ile zenle, 

Ne bir iş bilenle, ne boş gezenle 

Hicran köşesinde bozuk düzenle, 

NEYZEN'e her telden çaldırdın felek! 

Ömer Hayyam

Gençlik bir kitaptı,

Okuduk bitti;

Canım bahar geçti çoktan,

Kış şimdi.

Hani sevincin,

O cıvıl cıvıl kuş?

Nasıl, ne zaman geldi,

Nasıl gitti?

Meral Okay Yaman Okay'ı anlatıyor...

Bir gün evi düzenlerken fark ettim. Bir de baktım ki, benden çok Yaman''ın eşyaları var...Küçük küçük poşetlerle sızmıştı. Aşk bir sızma halidir... Yaman o kadar temiz bir adamdı ki ona kızamazdınız. Bir o kadar da yiğitti. Ben derdim ki; bu adam ne zaman yorulacak! Meğer acelesi varmış...Herşeyi o kadar yoğun, hızlı ve coşkulu yaşıyor ve yaşatıyordu ki büyüleyici bir şeydi bu. Ben köşeleri çok olan bir insandım. Yaman beni eğitti... Aşk kendinden vazgeçme halidir, kendi benliğini ezmeden ''biz'' olabilme halidir...İnsan egosu denetlenmesi en güç şeydir. Bunu ancak aşk becerebilir, sadece aşk ile üstünden atlayabilirsiniz... Biz birbirimize karşı çok saygılıydık... Eee bazen de sıkılırdık, hele üç beş aydır bir aradaysak birbirimizin gözüne bakardık, önce kim gidecek diye, böyle nefes molaları da verirdik... Döndüğümüzde yepyeni bir enerji ve hasret bekliyor olurdu bizi... Aşk bazen de bir kıyamama halidir... Şunu çok açık yüreklilikle söyleyebilirim, o benden daha iyi bir insandı...O kadar bebek, o kadar adam, o kadar temiz, onun kadar beklentisiz, onun kadar temiz yaşamayı öğrenmeye çalıştım. Buradan bir öğretmen öğrenci ilişkisi anlaşılmasın...O, o kadar ahlaklı ve temizdi ki, yaşam biçimi ve duruşu karşısında başka türlü olamazdınız. Onun yanında kirli kalamazdınız. Böyle bir şölen gibi, bir lunapark gibi sevdalık yaşayınca bu görkemi taşımayan her şey bir çadır tiyatrosu gibi geliyor insana...Bu ateşle yanma hali o kadar derinden, için için yanıyor ki, dönüp bir başka ölümlüyü yakmaya içi elvermiyor insanın...Yaman’la her günümüz sevgililer günüydü...Eşine bu kadar çok çiçek getiren bir adamı daha analar doğurmamıştır...Biz birçok defa sabah uyanıp birlikte gün doğumunu seyreder, ne bileyim çingene vapuruna binip sabah erken boğaz’ı turlardık.Bugün eksik olan ne? Bu topraklarda eksik aşk ve mutluluk kutsanmaz, ayrılık ve acı kutsanmıştır... Birlikteliklerdeki tutku kutsanmaz da, ayrılıklardaki tutku kutsanır hep...Yaralarıyla mutlu olmaya daha yatkın bir kültüre sahibiz biz.. 

Cahil olanların merhameti ve lütfu azdır. Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol. Çünkü cibilliyetsize ilim öğretmek, eşkıyanın eline kılıç vermektir. -Mevlana-

Nerede bir türkü söyleyen görürsen, korkma yanına otur... Çünkü kötü insanların türküleri yoktur...

Karlı Kayın Ormanı

Karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
Efkârlıyım, efkârlıyım,
elini ver, nerde elin?
Ayışığı renginde kar,
keçe çizmelerim ağır.
İçimde çalınan ıslık
beni nereye çağırır?

Memleket mi, yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?
Kayınların arasında
bir pencere, sarı, sıcak.

Ben ordan geçerken biri :
"Amca, dese, gir içeri."
Girip yerden selâmlasam
hane içindekileri.

Eski takvim hesabıyle
bu sabah başladı bahar.
Geri geldi Memedime
yolladığım oyuncaklar.

Kurulmamış zembereği
küskün duruyor kamyonet,
yüzdüremedi leğende
beyaz kotrasını Memet.

Kar tertemiz, kar kabarık,
yürüyorum yumuşacık.
Dün gece on bir buçukta
ölmüş Berut, tanışırdık.

Bende boz bir halısı var
bir de kitabı, imzalı.
Elden ele geçer kitap,
daha yüz yıl yaşar halı.

Yedi tepeli şehrimde
bıraktım gonca gülümü.
Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.

En acayip gücümüzdür,
kahramanlıktır yaşamak :
Öleceğimizi bilip
öleceğimizi mutlak.

Memleket mi, daha uzak,
gençliğim mi, yıldızlar mı?
Bayramoğlu, Bayramoğlu,
ölümden öte köy var mı?

Geceleyin, karlı kayın
ormanında yürüyorum.
Karanlıkta etrafımı
gündüz gibi görüyorum.

Şimdi şurdan saptım mıydı,
şose, tirenyolu, ova.
Yirmi beş kilometreden
pırıl pırıldır Moskova...

Nazım Hikmet

5 yaşındaki kızıma, “Hadi savaşları durduralım” dedim, “Hadi baba” dedi.

‎"5 yaşındaki kızıma, “Hadi savaşları durduralım” dedim, “Hadi baba” dedi.

25 yaşındaki yeğenime “Hadi savaşları durduralım” dedim, “Nasıl?” dedi.

Arkadaşım var 35 yaşında, “Hadi savaşları durduralım” dedim, dedi ki “Oğlum bir kere de akıllı bir şey söyle”. 
Annem 60 yaşında, dedim ki “Anne hadi savaşları

durduralım”, o da “Oğlum bırak bu işleri, sigortalı bir işe gir, çalış” dedi."

*Erdal Demirkıran*

Kötünün çekim gücü mü? Ama neden?!!!

            İnsanların karakterlerine yerleşmiş olan davranışlarının kökenini hep merak etmiş, acaba bu davranışın kökeninde ne var diye kendimce irdelemişimdir. Önceleri bütün davranışların kökeninde çocukluktaki yaşanmışlıkların ağırlıkta olduğunu düşünürken sonraları genlerin de aynı ölçüde etken olduğunu düşünmeye başladım. Şimdilerde ise acaba hangisi daha baskın diye kafamı yorar oldum.  

            Ölçümlere dayanmayan, soyut, olaylarla ilgili kesin karara varmak oldukça güç. Mesela insanı ikiyüzlü olmaya iten neden nedir acaba? Ya da yalan söylemeye, insanları üzerken sinsi bir mutluluk duymaya, intikam duygusuna ve birsürü şeye... Bütün bunların kökeninde öğrenilmişlik mi var yoksa genler mi, ya da her ikisi de mi, ya da hangisi daha etken?

            Toplumun çehresini benzer davranışları sergileyen insanların çokluğu belirler. Günümüzde ise olumsuz davranışların çoğunluk tarafından benimsendiğini söylemek abartı olmaz sanırım. Bu da toplumun yozlaştığı yargısını doğrular nitelikte.  Peki bütün bunlara neden nedir? Herkesin genleri birbirine mi benziyor, yoksa bütün aileler ağızbirliği mi ettiler çocuklarını yetiştirirken? Tamam sosyal etkileşim söz konusu, bu muhakkak ama bu bütün toplumu nasıl etkisi altına aldı? Hepsinden önemlisi bütün bunların önüne geçmenin yolu yok mu?

            Bütün bu soruları soruyor ve cevaplar veriyorum kendimce, bir süre sonra bulduğum cevabı yine yeni şeyler çürütüyor...

            İnsan davranışını incelemek ve davranışın kökenleri üzerine düşünmek hobilerim arasında. Bazı davranışların kökeninde yatan nedeni deneyim ve araştırmalarımla açıklayabiliyorken bazı davranışları anlamlandıramıyorum. İnsan nasıl olur da  basit şeyler uğruna bu kadar çok zaman ve enerjiyi harcar? Şaşkınlığa düşmeden edemiyorum.

            Yaşamda üzerine düşünülecek güzel davranış biçmleri varken neden insanlar kötüsünü seçer?  Neden mutlu olmak için değil de melankolik olmak için çaba sarfeder? Acaba bütün bunların insanları çeken bilinmeyen yanı nedir?

Kötünün çekim gücü mü???  Ama neden!!!




admin

Öğrendim <<Yılmaz Değirmenci>>

Yaşam azıksız bir yolculuk

Adım adım yürümeyi öğrendim

Ne gereğinden fazla hızlı

Ne de fazla yavaş gitmeyi öğrendim

Başkalarının anlattıklarını dinlemeyi

Hayatıma uygulamayı öğrendim

Bunların hepsi saçmalık deyip

Alayına isyan etmeyi öğrendim

Hayaller kurdum,

İmkansız yoktur, tanımam dedim

Daha ilk denemede çuvallamayı öğrendim

Sevmeyi

Sevdiğimi içimde tutmayı öğrendim

Yeri geldi 

Yağmur gibi açılmayı öğrendim

Sevdiğimin beni sevmesini gördüm

Sevdiğim halde sevilmediğimi gördüm

En kötüsünün

Sevmediğim halde sevilmek olduğunu öğrendim

Pişman olmayı, 

İçimin kor kor yanmasını izledim

Ardından

Bununla da mutlu olunacağını öğrendim

İnanmayı, 

Ömrümü bir şeye adamayı seçtim

Ardından her şeyi sorgulamayı

Boşlukta askıda kalmayı öğrendim

Hedefler çizdim

Ömürlük idealler belirledim

Sonra hepsini 

Bir kalemde çizmeyi öğrendim

Canım, ciğerim dediğim

Bir insanın da ölebileceğini

Acısının çok acı

Boşluğunun hiç mi hiç

Doldurulamaz olduğunu öğrendim

Sevenleri gördüm bir ömür boyu vefayla

İlk fırsatta ihanet edenleri gördüm

İhanetin acısının 

Koskoca bir hayatı tükettiğini öğrendim

Özündeki çiğ sütü gördüm insanın

Ufacık bir çıkara tamah ederken

Güvenmemeyi öğrendim hiçbir zaman

Ama tüm ruhumla güvenebileceğim

Dostların bulunduğunu da öğrendim

Kâr eden insanlar oldu

Hüsrana uğrayanlar oldu etrafımda

Bugün verilen kararların

Yıllar sonraki etkisini gördüm

Bazen kaybetmenin kazanmak

Kazanmanın kaybetmek olduğunu öğrendim

Gerçek nedir, nedendir

Diye araştırdım her yerde

Gerçeğin içimde yaşadığını öğrendim

Üzülünce ağlar, sevinince gülerdim eskiden

Duyguların da yanıltıcı olduğunu öğrendim

Genç olduğumu anlamadan

Gençliğin tükendiğini anladım

Bir alevlik ömürde hiçbir şeyi

Abartmamak gerektiğini öğrendim

Şimdi sana el uzatıyorsam sevgili

Bil ki sana tüm öğrendiklerimle geldim.