Bir Varmış Bir Yokmuş

Olgun yaşlarda iki çocuktular

Birbirlerini çok  geç bulmuştular

Afacan bir rüzgar esti uzaklarda 

Uzaklar yakın oldu kavuştular

Maviye boyandı geceler

Umutla kuşandı heceler

Sıcak bir rüzgar esti gönüllerde

Çözülüverdi bilmeceler

İki olgun çocuktular

Nefislerini yeşil elmayla doyurdular

Ilık bir rüzgar doldu sabahlara

Güneşe iyi ki doğdun diyip duyurdular

Bir varmış bir yokmuş sandılar

Gökten üç elma kopardılar

Gaddar bir rüzgar esti zihinlerde

Ay tutuldu

Güneş tutuldu

Dil tutuldu

Ne yeşil elma kokusu

Ne gözlerinin buğusu

Ay karanlık gecede kayboldular

Gecenin mavisinde kalmamıştı umut

Hüzne doğdu arda kalan sabahlar 

Necla Yılmaz, Münih, 03.12.2011, saat 02.15