İçimdeki ağlayan küçük kız. Sus artık. Bak kimse duymuyor seni, duymadı.
Kimse anlamadı. Paslı kalbini hançerlediler. Evet, sen de göründüğün kadar masum değilsin, bunu çok
iyi biliyoruz. Gözlerin gibi kalbin de görmez oldu önünü kimi zaman, hatalara
düştün. Çoktandır içindesin, saklandığın yerde. O köşede. Cebinde biriktirdiğin
anıları çıkarıyorsun her gece. Tekrar tekrar yaşanmışlıklar diyarına girip,
masalların gidişatını değiştirmeye çalışıyorsun. Başında kuzuyken sonunda kurda
dönüştüğün masallarda kendi rollerini değiştirerek yeniden oynuyorsun
umarsızca. Yorma kendini. Nasıl yaşandıysa öyle. Hatalarını topla sepetine,
devam et yoluna. O kağıt para kadar ucuzdu işte ilişkilerin... Yorma kendini.
Ne sen değiştin ne de onlar. Her gece yeniden kaleme alsan da yaşadığın
masalları, hepsi sepetinde aynı haliyle.. Değiştiremezsin. Utanma hatalarından.
Ders çıkar. Biliyorum, kalbin çok yaralı; hatalarının boyunu aşarcasına
yaraladılar. Ama sen de yara açtın unutma. Elbette bu senin yanına alacağın
zaferin değil. Zafer gülümsemelerini hiç takmadın suratına. Yanına alacağın tek
şey umutların olsun artık. Her şeyi unut ama umut etmeyi unutma. Yoksa ölürsün
küçük kız.
Ölürsün...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder