Küstüm

gölgesini kovalayan küçük bir çocuk gibisin

sakın büyüme dedi şair

ben çocuk, o Nemrut

koştum dağlara yalınayak

çocuktum, coştum

Nemrut kuşanmıştı zırhını

Nemrut sarp, Nemrut taşlı

gölgemi görmemiştim

yalınayaktım, düştüm

ayağıma battı yerde gezen sözler

başımı kaldırdım baktım Nemrut'a

sislere sarmıştı başını gecenin zifirinde

çocuktum, küstüm...

Necla Yılmaz, Münih, 08.09.11 saat 23.30