Ne
istediğini bilmek çok önemlidir. Kulağa
çok basit gibi gelsede çoğu zaman zor bir durumdur ne istediğini bilmek. İnsan
bazen nedensiz mutsuz hisseder kendini, aslında nedensiz değildir, sadece
nedenini ayırt edemiyordur. Henüz bir çocukken/gençken duygularımızın,
düşüncelerimizin, isteklerimizin önemsenmemesinin, dikkate alınmamasının, değer
verilmemesinin, ne istediğimizi bilmemizi engellediğini düşünüyorum.
Ne istediğini bilen bir gelecek yetiştirmek
istiyorsak ilk olarak çocuklarımızın düşüncelerini önemsemeliyiz. Kendisi ile
ilgili, ne yiyeceği, ne kadar yiyeceği, ne giyeceği gibi, kararları kendisine
bırakmalıyız. Sadece kendisiyle ilgili olanları değil, ortak yaşam alanımız
olan evle ilgili kararlar alırken de onları dahil etmeliyiz. Bu şekilde
çocuğumuzun karar verme yeteneği gelişirken aynı zamanda da aramızda olumlu
ilişkiler kurulur. Burada bir konunun altını çizmek istiyorum, çocuklarımızın
düşüncelerini alacak olmamız onların kesinlikle dediği olacak anlamına
gelmiyor. Mantıksız bir kararı sırf onun karar verme mekanizması gelişsin diye
yapmamız onun karar verme yetisinden çok herşeyi yaptırabileceği inancının
gelişmesine neden olur. Onun düşüncelerini almamız demek karşılıklı fikir
alışverişi yapmamız anlamına geliyor, kayıtsız şartsız dediği her şeyi
yapacağımız anlamına değil.
Kendi kararlarını vermesi ve
çevresindeki kararlara katılması ne kadar gerekliyse, başıboş kalmalarıda o
kadar gereksiz, hatta zararlıdır. Bir geminin rotası bellidir ama yolculuk
süresinde gelişecek olaylar karşısında mürettebatının ne yapacağı belli
değildir. Çocuklarımız içinde olması gereken budur, rotaları yani sınırları
belli olmalı ama gereksiz yasaklamalar olmamalıdır.
admin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder